hú bó yuán shàng shū yǐ sōng shān xū xí lì zhāo bǔ qí quē zhé cí yǐ xiǎo shī
胡伯圆尚书以松山虚席力招补其阙辄辞以小诗

lǎn xìng rú jīn chéng yě rén, cāng yán bái fà bù shí xīn.
懒性如今成野人，苍颜白发不时新。
zì zhī liáo dǎo wú yú shì, qǐ qǔ shān lín fàng kuàng shēn.
自知潦倒无余事，乞取山林放旷身。