zǎo méi kāi hòu hán rì àn tiān gè chuān bǎi kǒng yú zhàng tóu yù fàng yī shí zhī
早梅开后寒日暗天各穿百孔於杖头欲放一时之

mèng zhōng zhǐ shì xǐng shí hún, dào lǎo wú tā xué zhe yán.
梦中只是醒时魂，到老无他学著言。
hǎo jù tè rán shēng mèng lǐ, kù shí què fèi fǔ jīn hén.
好句特然生梦里，酷时却费斧斤痕。