mò běi huái gǔ sì shǒu xī zhāi mò běi kāi píng zhū
漠北怀古（四首·西斋《漠北》、《开平》诸

wú shù kě huáng luò, yǒu tái rú bái dēng.
无树可黄落，有台如白登。
sān dōng jué yě shǔ, wàn qí shàng hé bīng.
三冬掘野鼠，万骑上河冰。
tǔ hòu bù wéi jǐng, mín chún yóu jié shéng.
土厚不为井，民淳犹结绳。
lìng rén sī tài gǔ, jí mù miǎo píng líng.
令人思太古，极目眇平陵。